Witold Mieczysław Thiel (1918 – 1985) Więzień w więzieniu niemieckim we Wronkach. Urodził się 1 stycznia 1918 roku w Obornikach, syn mistrza malarskiego i kupca (późniejszego uczestnika Powstania Wielkopolskiego 1918/1919) - Maksymiliana i Anny z d. Walicht. Witold był najmłodszym synem w rodzinie. Uczył się w Szkole Powszechnej Nr 1, następnie w Miejskim Gimnazjum Koedukacyjnym w Obornikach, gdzie ukończył 4 klasę. Równocześnie pobierał prywatne lekcje gry fortepianowej. W roku szkolnym 1938 -1939 pobierał naukę w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. Dorywczo pomagał rodzicom w prowadzeniu księgarni i sklepu papierniczego (Oborniki Rynek 5). Z harcerstwem związał się będąc uczniem szkolnym, wstępując do D.Harcerskiej im. Stefana Czarnieckiego. Od 1932 roku należał do miejscowej Harcerskiej Drużyny Żeglarskiej. Posiadał stopień harcerski ćwika. W Kiekrzu odbył kurs wioślarski i żeglarski. W czasie okupacji pracował w Prowianturze Wojskowej (Heeresverpf- legungsamt) początkowo w Obornikach i od 1942 roku w Biedrusku. Wybierając się do rodziców w Generalnym Gubernatorstwie został zatrzymany przez niemiecką żandarmerię i osadzony w więzieniu w Rogoźnie. Na podstawie wyroku sądu w Rogoźnie został skazany na karę 6 miesięcy więzienia. Karę od 12 lutego do 12 sierpnia 1942 r. odbył w więzieniu we Wronkach. Po wyzwoleniu pracował kolejno w Spółdzielni Spożywców „Społem”, PZGS, Wielkopolskich Zakładach Przemysłu Drzewnego Nr 14 w Obornikach i w tym samym zakładzie pracy, z tym że o zmienionej nazwie - w Wielkopolskich Fabrykach Mebli. Przez jedną kadencję był radnym MRN w Obornikach. Należał do Stronnictwa Demokratycznego, ZBoWiD i Związku Inwalidów Wojennych. Największą satysfakcją jego życia, o co walczył bardzo długo, było uczczenie pamięci Ignacego Paderewskiego przez nazwanie ulicy jego nazwiskiem oraz umieszczenie na niej obelisku z tablicą pamiątkową. Utkwiło mu w pamięci życzenie jego ojca, aby w ten sposób upamiętnić przejazd tego wielkiego Polaka przez Oborniki. Przez kilka lat był sekretarzem i prezesem miejscowego Zarządu Koła Śpiewaczego im. B. Dembińskiego oraz członkiem Zarządu Okręgowego Zjednoczonych Polskich Zespołów Śpiewaczych w Poznaniu. Działał również w Chórze Kościelnym im. Św. Cecylii. 28 stycznia 1945 roku w Obornikach zawarł związek małżeński z Ludwiką Derakówną. Dzieci: Bogusława (1946) i Aldona (1948). Zmarł 2 lutego 1985 roku w Sanatorium w Kowanówku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Obornikach. Witold był ostatnim z rodzeństwa Thielów, mieszkającym w rodzinnym mieście i to on uosabiał ich dom i był ogniwem, który łączył ich wszystkich.

Źródła:

1. Gierka Roman, Harcerze powiatu obornickiego okresu 1918-1945,

Rok 2002 s.: 45, 51, 52, 120, 195-196, 220, 225, 227.

2. Informacje Witolda Thiela.

3. Relacje Aldony Banik.

4. Zbiory prywatne autora.